शर्मिली

हाती गुंफुनीया हात

जात होते ते मजेत

मेघ आले हे दाटून

गेला तो आनंदून ॥

ती मात्र गोंधळली

पुरी पुरी बावरली

उभी दोघ झाडाखाली

चिंब चिंब भिजलेली ॥

ती लाजली लाजली

मनातून हरवली

मान झुकवून खाली

हळूच त्यास न्याहाळी ॥

ओलेते सौंदर्य तिचे

प्राशनात तो गुंतला

गालावरील लाली

टिपण्यास आधिरला ॥

जाणून ती आधिरता

कडाडली विद्दुलता

दचकून ती आलंगली

घाबऱ्या पाडसापरी ॥

खट्याळपणा विजेचा

आला जेंव्हा ध्यानी तिच्या

पुरी पुरी सामावलेली

होती मिठीत ती शर्मिली ॥

- चि. सुषमा गणेश पाटणकर (सौ. सुषमा मधुकर खरे).

१२ जुलै १९७३