Thursday, March 10, 2011

गुळसुंदला जाताना

एका हिरव्या मळ्यावर
वृक्ष एक सुकलेला
बिचारा ॥

सभोताली सर्व त्याच्या
तारूण्याने मुसमुसलेले
धुंदफुंद ॥

बागडणारे, हरखणारे
वाऱ्यासंगे डोलणारे
प्रेमांध ॥

आणितो, तो मात्र एकला
पिकलेला वठलेला
अनासक्त ॥

जीवन जहर पचविलेला
करपलेला, थकलेला
एक वृध्द ॥

जणू काही सूचविणारा
अमाप दु:ख, मर्त्य तारुण्य
नाशवंत ॥


- चि. सुषमा गणेश पाटणकर (सौ. सुषमा मधुकर खरे).
६ एप्रिल १९७२

No comments:

Post a Comment